RYZYKOWALI WSZYSTKO: ŻYCIE WŁASNE I SWOICH BLISKICH, SWOICH SĄSIADÓW I CAŁYCH WSI, BY RATOWAĆ ŻYDÓW, często zaledwie znajomych lub nawet zupełnie sobie obcych. Wojna splotła ich losy tak, że – jak pisze Autorka – stali się syjamskimi braćmi, zrośniętymi nie ciałem tylko groźbą śmierci. Wydawałoby się – na zawsze. Ale czy tak było? Czy wybawiony stawał się wybawcą, kiedy po wojnie ich losy się odwróciły?
AUTORKA DOTARŁA DO UCZESTNIKÓW TAMTYCH WYDARZEŃ, PRZEPROWADZIŁA DZIESIĄTKI ROZMÓW, ZDOBYŁA UNIKATOWE ZDJĘCIA, LISTY I DOKUMENTY. Zadała trudne pytania, których nikt przed nią publiczne nie postawił: Czy wolno ratować obcych kosztem własnych dzieci? Co mówi sumienie? Jakie uczucia rodzi skrajna zależność w czasach pogardy? Wreszcie, czy istnieje wdzięczność i jaki ma smak? To książka do bólu prawdziwa i na wskroś przejmująca, pokazująca złożone więzi, jakie rodzą się między prześladowanymi a ich wybawcami. Swoim horyzontem wykracza poza czas wojenny, odsłaniając późniejsze, dramatyczne losy wybawców, którzy w nowej rzeczywistości nagle sami stawali się ofiarami.
