I znów zachciało mi się napisać kolejną książkę. Ale tak naprawdę - ona pisała się sama. Dyktowała ją egoistyczna konieczność pożegnania się z moją publicznością.
Jest w jakimś sensie zamknięciem za sobą drzwi. Ale zanim przekręcę klucz, dziękuję Państwu za to, że byliście w moim życiu wartością najważniejszą i najcenniejszą. Dlatego z ufnością oddaję się w Wasze ręce.
Zofia Kucówna
Zofia Kucówna - wybitna polska aktorka, niezwykła osobowość, która talentem i pracą podbiła sceny najlepszych teatrów, opowiada o życiu w teatrze i o teatrze swojego życia.
Szara godzina jest jej opowieścią o dzieciństwie spędzonym w Komorowie, pracy na uczelni ze studentami, wieloletniej działalności w ZASP-ie na rzecz Domu Aktora w Skolimowie.
Artystka wszystko przeplata anegdotami, opisami zdarzeń z życia prywatnego i zawodowego.
Nie jest łatwo słowami oddać piękno ludzi, ich znaczenie dla nas, wagę czasu, który przeżyliśmy - a jeszcze trudniej dzięki nim trafić do innych ludzi, w sposób, który ich poruszy.
Trzeba mieć zdolność zaczarowywania słów, by żyły nie papierowym, ale prawdziwym życiem, a do tego jeszcze otwarte serce i umysł na ludzi i świat. Zofia Kucówna w Szarej godzinie potrafiła nadać minionym dniom blask autentyczności, choć wokół zmierzcha, a nawet zapadł już zmrok.
Twarze zszarzały jak na czarno-białej fotografii, a jednak dzięki słowom Autorki ożywają w nas. Dziś przywykliśmy do krzykliwych i kolorowych zdjęć, nie zdając sobie sprawy, że paradoksalnie, wbrew tym barwom i zgiełkowi, są one martwe.
I nieprawdziwe. I męczące. Dlatego z taką radością sięgamy po Szarą godzinę. Po spokój i piękno spojrzenia.
Z dystansem i miłością. Po jędrność i wyrazistość słów, harmonijnie złączonych z mądrym pogodzeniem się z otaczającym nas światem.
Głębia wyobraźni i pozytywna energia spowodują, że Szara godzina porwie serca czytelników i na pewno nie będą żałowali czasu spędzonego z tą książką.
Tadeusz Zysk
